เดิน

หนอกำลังเดินกลับบ้าน

เท้าทางเป็นห้องสมุดชั้นดีสำหรับคนที่ “คิดไปเรื่อย”

การคิดนี่ไม่จำเป็นต้องอยู่ในที่สงบๆ หรอก

หนอเดินคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยตลอดทาง

เช่น ทำไมเราถึงเรื่อยเปื่อย?

หนอเรียนจบมา ไปต่อภาษาต่างประเทศที่ 2

กลับมาสมัครงาน ไม่มีใครเรียกสัมภาษณ์

ทำไมไม่มีใครต้องการเรา?

ไม่ใช่แค่ไม่เรียกสัมภาษณ์

ที่ที่เรียกและได้เข้าไปทำ ก็อยู่ไม่ได้นาน

ทำไมคนเรียนดีมาตลอดชีวิตถึงได้จับจดอย่างนี้?

ชีวิตเราแย่นะ

เสียสถาบันจริงๆ

หนอกำลังเดินกลับบ้าน

รถเมล์วิ่งตัดเข้าออกเลนในเลนนอก

คนบนรถเมล์ดูลำบาก

นอกจากจะเบียด ร้อน แล้วยังต้องทรงตัวดีๆ

คุณมนุษย์เงินเดือนผู้หญิงใส่ส้นสูง

เธอวิ่งเลาะทางเท้ามาให้ทันรถเมล์หยุดที่ป้าย

ในมือถือกระเป๋าใบใหญ่และกับข้าวพะรุงพะรัง

ร้านข้าวแกงตามสั่งริมถนนมีคนมุงเยอะ

ที่มุงตรงร้านก็มี ที่ต่อคิวยาวออกไปก็มี

เมื่อไรเขาจะได้กินนะ ซื้อกลับไปให้ใครกินบ้างนะ

ร้านสะดวกซื้อก็มีคนต่อคิวยาว

ที่ซื้อข้าวซื้อของก็มี ที่จ่ายค่าโน่นค่านี่ก็มี

เมื่อไรเขาจะได้กลับบ้านนะ มีใครรอเขาอยู่ที่บ้านบ้างนะ

หนอกำลังเดินกลับบ้าน

ชีวิตเราแย่นะ... แต่เราก็สบายกว่าอีกหลายคน