ยับ

หนอจะลองทำหนังสือทำมือค่ะ

นับเป็นเป้าหมายที่สูงส่งมาก

สำหรับคนที่ไม่เคยทำงานฝีมือใดใดออกมาได้ดี

หนอซื้อกระดาษลายสวยๆ มาตัดเป็นขนาดที่ต้องการ

เศษกระดาษเกลื่อนพื้นไปหมด

กระดาษห่อเอย ใบเสร็จรับเงินเอย

ลมกระโชกมาทางหน้าต่าง

กระดาษที่น้ำหนักเบาหน่อยกระจายไปคนละทาง

หนอยังคงตัดกระดาษในมือต่อไป

ใบเสร็จรับเงินปลิวผ่านหน้า

หนอคว้าใบเสร็จรับเงินนั้นมาขยำลวกๆ

ทิ้งมันไว้ที่เดิม แล้วตัดกระดาษต่อไป

ก้อนใบเสร็จรับเงินแน่นิ่งอยู่ตรงนั้น

จนหนอตัดกระดาษเสร็จ

มันยับยู่ยี่ แต่ก็ไม่ได้ปลิวไปตามแรงลม

มันไม่ได้มีน้ำหนักมากขึ้นหรอก

มันมีพื้นที่รับลมน้อยลง

มันจึงไม่ปลิวไปตามแรงลม

กระดาษที่ยับยู่ยี่ไม่ปลิวไปตามแรงลม

กระดาษต้องยับ จึงจะไม่ปลิว

บางทีความไม่เรียบสวยก็เป็นข้อดี

หนอเก็บกวาดพื้นที่นั่งตัดกระดาษ

ใช้เวลาจ้องมองความไม่เรียบสวยนั้นอยู่สักครู่

นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้

หัวใจที่ยับยู่ยี่ก็คงไม่ปลิวไปตามแรงลมเหมือนกันสินะ

หัวใจต้องยับ จึงจะไม่ปลิว

บางทีความไม่เรียบสวยก็เป็นข้อดี

ความไม่เรียบสวยทำให้เราหนักแน่นใช่หรือไม่

หัวใจที่มีแผลเป็นหัวใจที่แข็งแกร่งขึ้นใช่หรือไม่

เราจำเป็นต้องเจ็บปวดจึงจะเติบโตได้ใช่หรือไม่

รอย “ยับ” ทำให้เราทนทานต่อชีวิตสินะ

เราจำเป็นต้องอยู่กับความ “ยับ” นี้ให้ได้

ต้องมองว่ามันสวย ต้องยิ้มกับมันได้

เราควรพอใจที่เรา “ยับ”

เราควรขอบคุณโชคชะตาที่เรา “ยับ”

สุดท้าย มันทำให้เราไม่ปลิวไปตามแรงลม

แล้วหนอก็เลิกตั้งคำถาม

คำถามที่ว่าทำไมเราบางคนถึงต้องผิดหวัง

สุดท้าย ความผิดหวังทำให้เราไม่ปลิวไปตามแรงลม

แล้วหนอก็ได้คำตอบ

คำตอบสำหรับหลายอย่างที่กำลังคิดไม่ตก

สุดท้าย หนอก็ยิ้มกับมันได้