เกลียด

“เกลียดอย่างไรได้อย่างนั้น”

ที่พูดกันนี่มันจริงหรือ?

หนอว่า ไม่เสมอไปหรอก

นานๆ ทีจะเจอเหตุการณ์ลักษณะนี้

แต่พอมันเกิดขึ้นจริงก็นึกสมน้ำหน้าตัวเองนะ

รู้สึกว่าสวรรค์เล่นตลกกับเรา

เป็นตลกร้ายเสียด้วย

แต่แล้วก็ต้องก้มหน้ารับกรรมกันไป

จริงๆ มันไม่เชิงเป็นความ “เกลียด” หรอก

สำนวนที่พูดกันนี่มันโอเวอร์ไป

หนอว่า มันเป็นอารมณ์ประมาณ “ใช่” - “ไม่ใช่”

คนเรามักไม่รู้ว่า “ต้องการอะไร”

รู้แต่ว่า “ไม่ต้องการอะไร” ก็เท่านั้น

คนเราหา “สิ่งที่ต้องการ” ไม่เจอ

กลัวแต่จะเจอ “สิ่งที่ไม่ต้องการ” ก็เท่านั้น

หลายครั้ง คนเราระบุ “คุณสมบัติที่ปรารถนา” ไม่ได้

เพราะมันมีมากมายเหลือเกิน

โลภ... อยากได้แต่สิ่งดีๆ งามๆ ...

หนอเองเป็นคนหนึ่งที่พูดได้ว่า “ไม่มีสเป็ค” ผู้ชาย

ไม่ใช่ว่าจะไม่เลือก แต่หนอไม่รู้ว่าตัวเอง “ชอบแบบไหน”

แต่ที่แน่ๆ หนอรู้ว่าตัวเอง “ไม่ชอบแบบไหน”

หน้าตาแบบนี้ นิสัยแบบนี้ ทำตัวแบบนี้

หลายครั้ง สิ่งที่เราไม่ชอบก็ไม่ใช่สิ่งที่ไม่ดี

เพียงแต่เราไม่ชอบ ไม่ถูกจริต ไม่ถูกชะตา

และก็อีกหลายครั้ง ที่เราแอบคิดเงียบๆ ว่าบางสิ่ง “ไม่ใช่”

แต่สุดท้ายก็มาโดนเสียเอง มาโดนทำให้ “ใช่” เสียเอง

เคยมีเหมือนกัน ที่เจอบางคนแล้วรู้สึกขึ้นมาแวบเลย

“ตาคนนี้... แปลกๆ นะ... ถ้าจีบเรา... ไม่ติดหรอก”

แล้วสุดท้ายก็มาโดนเสียเอง แล้วเขาก็หาย “แปลก” ไปเอง

บางทีคนเรามัน “ไม่ใช่” สักอย่างนะ

แต่บรรยากาศระหว่างกันมันช่างดีเหลือเกิน

บางทีคนเราไม่ได้ตกหลุมรัก “กันและกัน”

แต่ตกหลุมรัก “เวลาที่อยู่ด้วยกัน”

คนที่ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรด้วยมาก

คนที่แค่นั่งข้างๆ กันก็มีความสุข

คนที่การมีอยู่ของเขามีความหมายต่อชีวิตเรา

สุดท้าย หน้าตา, นิสัย และ/หรือพฤติกรรม จะเป็นเรื่องรองลงไป

สุดท้าย เราเกลียดอย่างไร ก็ได้อย่างนั้น

หนอว่า เราอย่ารีบคิดรีบพูดไปดีกว่า

อย่าบอกว่าไม่ชอบอะไร

อย่าบอกว่าไม่ชอบใคร

อาจมีใครบางคนที่เราจะต้องเจอ

คนที่จะทำให้เรากลืนน้ำลายตัวเอง

คนที่เราไม่รู้ว่าจะชอบ

คนที่เราไม่รู้ว่าจะรัก

คนที่ในห้วงเวลาหนึ่งไม่เคยสำคัญ

อาจจะกลายเป็นสำคัญที่สุด ก็เป็นได้

นานๆ ทีสวรรค์ก็เล่นตลกกับเรา

และเป็นตลกร้ายเสียส่วนมาก

หนอว่า มันเป็นวิธีธรรมชาตินะ

เป็นวิธีที่ธรรมชาติจะตีแสกหน้าเรา

และบอกเราว่าไม่ควรด่วนตัดสินใคร

วันนี้คุณพร้อมจะเลิก “เกลียด” ใครหรือยังคะ?