เสีย

อะไรเอ่ย เงินซื้อไม่ได้?

บางคนตอบว่า ชีวิต

บางคนตอบว่า ความรัก

บางคนตอบว่า ครอบครัว

บางคนตอบว่า เพื่อน

ไม่มีข้อไหนผิดเลยนะ

แต่หนออยากตอบว่า เวลา

หนอว่า ในนัยหนึ่ง เงินซื้อชีวิตได้

การที่คุณมีเงินทำให้เปอร์เซ็นต์การรอดชีวิตของคุณสูงขึ้น

จะด้วยการเข้าถึงโรงพยาบาลดีๆ

เครื่องไม้เครื่องมือที่ทันสมัย

บุคลากรเก่งๆ

หรืออะไรก็ตามแต่

เงินซื้อชีวิตได้

หนอว่า ในนัยหนึ่ง เงินซื้อความรักได้

มันคือความรักที่แท้หรือไม่ หนอไม่รู้

แต่เงินนำมาซึ่งความสุขสบาย

ถ้าคุณรักคนคนหนึ่ง มีคู่แข่งรักคนคนเดียวกัน

และคุณมีเงินน้อยกว่า

คุณปฏิเสธได้ไหมว่าไม่กลัวแพ้?

เงินซื้อความรักได้

หนอว่า ในนัยหนึ่ง เงินซื้อครอบครัวได้

กี่ครั้งกี่หนที่คุณได้ยินปัญหาการแย่งมรดก

ปัญหาการแบ่งทรัพย์สมบัติ

ปัญหาถูกหวยแล้วญาติรุม

ปัญหาเป็นหนี้แล้วญาติตัดขาด

เรื่องเงินนี่ไม่เข้าใครออกใครจริงๆ

เงินซื้อครอบครัวได้

หนอว่า ในนัยหนึ่ง เงินซื้อเพื่อนได้

จะเป็นเพื่อนแท้หรือไม่ หนอไม่รู้

แต่เงินนำมาซึ่งความสะดวกสบาย

ใครๆ จะพากันเข้าหา

คนจะพากันเข้ามาวนเวียนในชีวิตคุณ

และในชั่วขณะหนึ่ง คุณจะมีเพื่อนเต็มไปหมด

เงินซื้อเพื่อนได้

หนอว่า เงินซื้อเวลาไม่ได้

บางครั้งคุณอาจ “ประวิงเวลา” ได้

แต่คุณซื้อเวลาไม่ได้

ทั้งในอดีต ปัจจุบัน และอนาคต

กระนั้น เวลาก็เป็นสิ่งที่คุณใช้เปลืองที่สุด

จะมารู้สึกเสียดายก็ตอนที่สายเกินไปแล้ว

เงินซื้อเวลาไม่ได้

คนบางคนถูกลิขิตมาให้อยู่ในชีวิตเราแค่เพียงชั่วคราว

เพื่อนร่วมงานเก่าๆ คนรักเก่าๆ

หลายคนในจำนวนนั้น เราก็อยากให้เป็นอย่างนั้น

ให้อยู่ในชีวิตเราแค่เพียงชั่วคราว

อย่าอยู่อย่างถาวรเลย

ผ่านมาแล้วก็ให้ผ่านไป

ส่วนเวลาเก่าๆ ที่เสียไป เรียกเอามาใช้กับคนอื่นได้ก็ดีสิ

แต่คนบางคนไม่เป็นอย่างนั้น

เขาถูกลิขิตมาให้อยู่ในชีวิตเราชั่วคราวหรือถาวรก็ไม่รู้

รู้แต่มีสิ่งที่เราไม่อยากให้เป็นอย่างนั้น

ไม่อยากให้อยู่ในชีวิตเราแค่เพียงชั่วคราว

อยู่อย่างถาวรได้ยิ่งดี

ผ่านมาแล้วอย่าผ่านไป

แต่เราไม่รู้จะใช้เวลาระหว่างกันอย่างไร

คนบางคนเรานึกถึงอยู่บ่อยๆ

หรืออาจจะถึงขั้น “คิดถึง” เลยก็เป็นได้

ญาติห่างๆ เพื่อนห่างๆ

คนที่เรานึกถึง คิดถึง แต่ไม่ทำอะไรกับความรู้สึกนั้น

จะด้วยอะไรที่มากั้นไว้ก็ตามที

หลายครั้งที่สิ่งที่มากั้นไว้ก็คือใจเราเอง

“คิดถึง” แต่ไม่ต้องการให้อยู่ในชีวิต

หนอมีสมาชิกในครอบครัวหลายคนที่เข้าข่ายนี้

ส่วนหนึ่งก็เพราะไม่อยากพูดคุย

มันต้องมีเรื่องไม่เข้าใจกันจนได้

มันต้องมีเรื่องทะเลาะกันจนได้

สุดท้ายแล้วเราก็ห่างหายกันไป

เพราะอะไรกันแน่ก็ไม่รู้

แล้วเราก็ไม่ทำอะไรกับมัน

ในชีวิตเรานี่นะ...

เราเสียเวลากับความไม่เข้าใจกันไปนานเท่าไร

แล้วเราจะย้อนกลับมาเสียดายไหม

เราควรจะย้อนกลับมาเสียดายไหม

หรือควรปล่อยให้ทุกอย่างเลยตามเลย

ใจเราต้องการอะไร ใจเราตอบได้ดีที่สุด

เมื่อตอบได้แล้ว จงลงมือทำ

วันหยุดเทศกาลนี้...

อย่าปล่อยให้ความไม่เข้าใจ

เข้ามาเพิ่มช่องว่างระหว่างกันเลยนะคะ

ให้วันปีใหม่เป็นวันเริ่มต้นอะไรดีๆ

เริ่มสิ่งดีๆ ต่อตัวเองและผู้อื่น

ที่ไม่เข้าใจกัน ก็ปรับความเข้าใจกัน

อย่าเสียเวลาที่ไม่ควรเสียไปมากกว่านี้เลย

ขอให้ทุกคนมีความสุขกับเทศกาลแห่งความสุขค่ะ