OCTOBER 17

แม่ชอบบอกว่าแม่เป็นคนเดียวในบ้านที่ความจำดี

คนอื่นๆ ขี้ลืม ยิ่งลูกๆ นี่ยิ่งขี้ลืม สั่งอะไรไปเดี๋ยวเดียวก็ลืมหมด

แม่ชอบบอกว่าหนอขี้ลืม สั่งอะไรไปไม่ได้สิ่งที่สั่งสักอย่าง

และหนอมักตอบแม่ไปว่า “หนอความจำไม่ดี แต่ความทรงจำดีนะแม่”

นั่นคือชีวิตวัยเด็กของหนอ

วันนี้หนอพยายามนึกถึงชีวิตวัยเด็กส่วนที่เหลือ

โรงเรียนคอนแวนต์เต็มไปด้วยความทรงจำ ทั้งที่ดีและไม่ดี

แต่นั่นก็ลางเลือนมาก หนอแทบไม่มีความทรงจำสมัยประถมเหลืออยู่เลย

รายละเอียดเกี่ยวกับเพื่อนในชั้น เกี่ยวกับโรงเรียน และเกี่ยวกับตัวหนอเองด้วย

ยังมีบางอย่างที่ยังชัดเจน

17 ตุลาคม เป็นวันเกิดเพื่อนวันแรกที่จำได้

เธอคนนี้ย้ายมาเรียนโรงเรียนนี้ตอนประถม 5

และกลายมาเป็นเพื่อนสนิทของหนออย่างรวดเร็ว

กลุ่มเรามีกัน 3 คน ไปไหนไปด้วยกันทุกวัน

นั่นคือเซนต์ฟรังซิสซาเวียร์ คอนแวนต์

หนอมีเวลากับเพื่อนกลุ่มนี้แค่ 2 ปี

จากนั้นก็ย้ายมาเรียนโรงเรียนมัธยมใกล้บ้าน

เราแทบไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย จนได้ยินว่าเธอเข้าจุฬาฯ

ถึงอย่างนั้นก็ไม่เคยนัดเจอจริงจัง คลาดกันไปคลาดกันมา

ยังมีบางอย่างที่หนอไม่เคยได้บอกเธอคนนั้น

เราเจอกันครั้งแรกเมื่อปี 2539

ทุกปีนับจากนั้น เธอเป็นสิ่งแรกที่หนอนึกถึงเมื่อนึกถึงเดือนตุลาคม

ทุกวันที่ 17 ตุลาคม หนอจะตื่นมาและรับรู้ว่ามันเป็นวันเกิดเพื่อน

แม้จะไม่เคยได้ทำอะไรกับความรับรู้นั้นเลยก็ตาม

นั่นคือหลังจากที่หนอหาเธอคนนั้นบน Facebook เจอด้วย

หนอคงเป็นคนไม่ใส่ใจจนเกินไป ไม่ใส่ใจที่จะทักที่จะคุย

ไม่ใส่ใจแม้แต่การแจ้งเตือนวันเกิดบน Facebook

เรามีวันเกิดเพื่อนเป็นร้อยเป็นพันให้อวยพร

แล้วคนส่วนมากก็เลือกที่จะ “ใส่ใจ” อวยพรเสียด้วย

ยังมีบางอย่างที่หนอตั้งคำถามกับตัวเอง

นานเท่าไรแล้วที่เราให้โปรแกรมต่างๆ จดจำสิ่งที่สำคัญกับเรา

มีคนสักกี่คนในชีวิตที่เราจดจำทุกอย่างเกี่ยวกับตัวเขาได้ขึ้นใจ

แล้วใครคือคนที่สำคัญ ใครคือคนที่ไม่สำคัญ

ใครสำคัญมาก ใครสำคัญน้อย

นั่นคือคำถามที่ไม่ต้องการคำตอบ

หนอเป็นคนหนึ่งที่จดจำเบอร์โทรศัพท์ของคนในครอบครัวได้ขึ้นใจ

เมื่อเกิดอะไร ที่ไหน หนอสามารถติดต่อที่บ้านได้เสมอ

แต่นั่นกลายเป็นความสามารถที่หาได้ยากไปแล้ว

แม้แต่พี่ชายหนอยังยอมรับว่ารู้แค่เบอร์โทรศัพท์ของตัวเอง

ไม่สิ ยังไม่หมดแค่นั้น

พี่ชายหนอยอมรับว่าไม่รู้ว่าชื่อจริงปัจจุบันหนอสะกดอย่างไร

ไม่รู้ว่าวันเกิดแม่คือวันที่เท่าไรกันแน่ด้วย รู้แต่เดือนสิงหาคม

ซึ่งนั่นไม่ใช่เรื่องน่าประหลาดใจนัก

สำหรับคนยุคนี้ที่มีเรื่องให้ต้องจำมากมายเหลือเกิน

แล้วนั่นคือ “ความไม่ใส่ใจ” หรือไม่

เราไม่ใส่ใจ เพราะเราเลือกที่จะไม่ใส่ใจ

หรือเพราะเรามีสิ่งอื่นที่สำคัญกว่า จึงเลือกที่จะใส่ใจสิ่งนั้นก่อน

หรือเพราะเรามีเทคโนโลยีอื่นมา “ใส่ใจ” แทนเรา มาจดจำแทนเรา

แล้วอะไรคือสิ่งที่ควร “ใส่ใจ” อะไรคือสิ่งที่ไม่ควร “ใส่ใจ”

อะไรคือสิ่งที่ควรจดจำ “ขึ้นใจ” อะไรคือสิ่งที่ไม่ควรจดจำ “ขึ้นใจ”

อะไรคือสิ่งที่จัดว่า “สำคัญ” อะไรคือสิ่งที่จัดว่าไม่ “สำคัญ”

วันนี้ หนอคิดได้แล้วว่าจะ “ใส่ใจ” กับสิ่งที่จดจำ “ขึ้นใจ” มากขึ้น

เพราะสิ่งที่หนอจดจำได้ขึ้นใจหมายความว่าต้อง “สำคัญ”

และเพื่อนคนที่เกิดวันที่ 17 ตุลาคม นั้น... สำคัญ

หนอกำลังคิดว่าเราควรใส่ใจกับสิ่งรอบตัวให้มากขึ้น

ให้ความสำคัญกับคนรอบตัวให้มากขึ้น

มีสติกับตัวเองให้มากขึ้น

ขอให้คุณมีวันที่น่าจดจำเหมือนหนอนะคะ