อยากรู้ ไม่อยากฟัง

ชายหนุ่มนั่งลงอย่างเสียไม่ได้

เขาถือโอกาสมองหญิงสูงวัยตรงหน้าให้เต็มตา

พลางถัดเบาะเข้าไปใกล้โต๊ะญี่ปุ่น

ที่กั้นอยู่ระหว่างเขากับเธอ

เขาไม่ได้เต็มใจมาที่นี่

แม่เฒ่าบรรจงคลี่กระดาษใบหนึ่งออก

แสดงว่าทุกอย่างมีการตระเตรียมมาแล้ว

วันเดือนปีเกิดของเขา และอะไรยึกยืออีกเต็มไปหมด

คนที่บอกให้เขามาที่นี่คงเป็นธุระให้เสร็จสรรพ

แล้วเขาก็มานั่งอยู่ที่นี่

“คนเกิดวันที่ 13 เป็นคนขวานผ่าซาก...”

“อ้าวนี่... ยาย ผมไม่ได้มานั่งให้ยายด่านะ”

“เดี๋ยวสิ ฟังก่อน” เธอกล่าวอย่างใจเย็น

ชายหนุ่มนิ่งเงียบ แต่สีหน้าไม่ค่อยพอใจ

“เธอเป็นคนตรงไปตรงมา ไม่ปรุงแต่ง ไม่ชอบอยู่ในกรอบ รักอิสระ...”

ทำไมเขาต้องมานั่งฟังคนอื่นบอกว่าเขาเป็นอย่างไรด้วยนะ?

“เกณฑ์งานเธอดีมากนะ ผู้ใหญ่ไว้ใจ นายรัก มีงานที่ดี...”

ว่าแต่ คนแปลกหน้าจะมารู้อะไรเรื่องของเขาล่ะ?

“เขาให้ผมมาถามเรื่องความรัก” ชายหนุ่มแทรกขึ้น

เขาในที่นี้คงเป็นคนที่บอกให้มาที่นี่ ที่เป็นธุระให้เสร็จสรรพ

“อืม......... เขาเกิดวันที่เท่าไรนะ?”

“15… 15 พฤศจิกา” เป็นคำตอบที่ห้วนพอๆ กับคำถามในใจ

“อืม......... ถ้าพ้น 2 ปี พวกเธอก็อยู่กันยาวแล้วล่ะนะ”

“นี่ยายให้ผมขับรถมาเป็นชั่วโมงเพื่อแค่นี้เหรอ?” เขาตวัดหางเสียง

“เธออยากฟังแบบไหนล่ะ? ว่ามาเลยสิ”

“บอกมาทั้งหมดนั่นแหละ บอกมาตรงๆ”

ผู้ชายที่บอกว่าไม่ได้มานั่งให้ด่า

“มีปัญหากันตลอดนี่นะ คบกันก็เหมือนไม่ได้คบ...”

ชายหนุ่มชะงักไป

“อยู่ไกลกันยังขนาดนี้ ยิ่งอยู่ใกล้จะยิ่งมีปัญหา...”

“แล้วผมต้องทำยังไง?”

“ก็บอกว่าพ้น 2 ปี อยู่กันยาว”

“ถ้าไม่พ้นล่ะ?”

“ก็เลิกกัน”

“นี่ยายแช่งผมนี่!”

ผู้ชายที่บอกว่าให้บอกมาตรงๆ

“ไม่ได้แช่ง ช่วงปีถึงปีครึ่งนี้พวกเธอจะมีเหตุให้ไม่พอใจกันมากๆ”

“ยายพูดอย่างนี้ แล้วผมจะไปบอกเขายังไง”

“บอกไปสิว่า มีอะไรให้พยายามเข้าใจอีกฝ่ายมากๆ อย่าชวนทะเลาะ”

“อันนั้นผมก็บอกอยู่ประจำ ไม่เห็นจะช่วยอะไรได้เลย”

แม่เฒ่าถอนหายใจยาว

อะไรคือสิ่งที่เธอควรพูดออกมากันแน่นะ

เธอผู้ซึ่งหยั่งรู้ทุกอย่าง

แต่กลับไม่สามารถหยั่งรู้จิตใจของคนที่อยู่ตรงหน้า

“เธอคิดไหมล่ะ... ว่าถ้ามันถึงขั้นนั้น ก็เลิกกันเสียเถอะ”

ชายหนุ่มชักสีหน้า

ควักเงินจำนวนหนึ่งออกมาวางบนโต๊ะ

แล้วรีบลุกขึ้นเดินจากไป

“... นั่นไม่ใช่ทางเลือกของผม” เขากล่าวทิ้งท้าย

อะไรคือสิ่งที่คนเราอยากรับรู้กันนะ

แล้วอะไรคือสิ่งที่คนเรารับฟังได้

แล้วถ้าคำตอบของคำถามไม่น่าฟังล่ะ

แล้วถ้าอนาคตเป็นสิ่งที่ไม่น่าเผชิญล่ะ

คนเราอยากรับรู้แต่สิ่งดี

อยากเจอแต่สิ่งดี

อยากถูกพูดถึงแต่ด้านดีๆ

มนุษย์หนอมนุษย์

สิ่งที่แม่เฒ่าทำนายไว้

จริงแล้วอย่างไร ไม่จริงแล้วอย่างไร

สิ่งที่ชายหนุ่มสงสัย

รู้แล้วอย่างไร ไม่รู้แล้วอย่างไร

คนเราควรรู้ความจริงไม่จริงในใจตัวเองก่อน

รู้สึกอย่างไร ไม่รู้สึกอย่างไร

ก่อนที่จะไปรู้ความจริงไม่จริงอย่างอื่นในโลก

ก่อนที่จะก้าวย่างออกไปที่ใด ต้องเริ่มจากการที่เรา “ตื่น” ก่อน

อยากเห็นทุกคน รู้ ตื่น และเบิกบานด้วยตัวเองค่ะ