LOVELY LETTER

“เอาหูมาใกล้ๆ มีอะไรจะบอก...

ถึงเราจะอยู่กันคนละกลุ่ม คนละโต๊ะ

ไม่ค่อยได้กินข้าวหรือนั่งเรียนด้วยกันเท่าไหร่

แต่หนอเป็นเพื่อนสนิท Top 5 ในชีวิตเราเลยนะ

แกควรจะภูมิใจ รู้ไว้ซะด้วย!!!

เรามีเพื่อนสนิทไม่มาก

มีทั้งสนิทผิวเผินเพราะสนใจเรื่องคล้ายกัน

สนิทเพราะเจอกันบ่อย

แต่หนอเป็นประเภทที่สนิท แบบสนิทใจจริงๆ ที่จะคุยด้วย

สนิทแบบที่ในชีวิตนึงเราควรมีเพื่อนอย่างนี้คนนึง...”

นี่เป็น 1 ในจดหมายสามฉบับที่ได้จากเพื่อนสนิทก่อนจะบินไปเกาหลี

TG 0638 เที่ยงคืนสี่สิบห้านาที วันที่ยี่สิบสี่มีนาคม ปีสองพันแปด

หนอตัดสินใจไปเรียนภาษาแบบไม่คิดบินกลับมารับปริญญา

รัฐศาสตรบัณฑิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

หนอไม่เคยเห็นพิธีรีตองเป็นเรื่องสำคัญ

และนั่นก็ทำให้เพื่อนทุกคนก่นด่าผ่าน Chat ขณะที่เรียนอยู่ที่เกาหลี

ยิ่งใกล้วันรับปริญญาจริงยิ่งโดนด่า

ถึงจะรู้สึกผิดอยู่มาก แต่หนอไม่เคยคิดว่าชีวิตขาดอะไรไป

จริงอยู่ การมีรูปประดับฝาบ้านเป็นสิ่งที่ดี

แต่ถ้าลองมองย้อนกลับไป หนอไม่เคยมีรูปสักใบเกี่ยวกับสักความทรงจำ

สิ่งที่นึกเสียดายวันนี้จึงเป็นเรื่องการไม่ได้ถ่ายรูปโดยรวม

ตอนเป็นเชียร์ลีดเดอร์กีฬาสีโรงเรียน

ตอนรับน้องมหาวิทยาลัย

ตอนถ่าย Music Video

ตอนเล่นละครเวที

ตอนเรียนที่อเมริกา

ตอนเรียนที่เกาหลี

ฯลฯ

ต่างๆ นานา ในชีวิตที่ผ่านมาครบ 27 ปี ในวันนี้

“ความอินดี้” หรืออะไรสักอย่างในตัวทำให้หนอคิดมาตลอดว่าการบันทึกภาพเป็นสิ่งไม่สำคัญ

บวกกับความไม่ชอบถ่ายรูปมาตั้งแต่เด็ก ทำให้ไม่ค่อยมี “ความทรงจำที่จับต้องได้” เท่าไร

เป็นเรื่องที่น่าเสียดาย

จนวันนี้ การรื้อห้องนอนเก่าทำให้ได้พบกับจดหมายฉบับนี้ของเพื่อน

เพื่อนที่เรียนรัฐศาสตร์มาด้วยกัน

เข้าภาควิชา (ความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ) มาด้วยกัน

กรีดร้อง-เพิ้ง-หัวฟู-เวิ่นเว้อ มาด้วยกัน

ทำรายงานเดี่ยว 5-7 ฉบับ (ต่อเดือน) มาด้วยกัน

น่าแปลก สิ่งที่เพื่อนอยากบอกในวันนั้น ยังเป็นสิ่งที่อยากได้ยินอยู่ในวันนี้

ตัวตนที่ถูกลืมไปแล้วถูกปัดฝุ่นและหยิบขึ้นมาสวมใส่

เหมือนเสื้อเก่าๆ ตัวหนึ่ง

บางที กำลังใจที่ดีที่สุด ในเวลาที่ต้องการที่สุด ไม่ได้มาจากตัวเราหรอกนะ

แต่เป็นคนใกล้ชิดที่สำคัญต่อเรามากต่างหาก

ใกล้ชิดมากพอที่จะเห็นเราได้ชัด เห็นในสิ่งที่เราไม่เห็น

เห็นคุณค่าที่เราไม่รู้ว่าเรามี (หรือเคยรู้แต่ลืมไปแล้ว)

จดหมายฉบับนี้ คือ “ความทรงจำที่จับต้องได้” ของหนอ

สิ่งที่หนอจะใช้เตือนตัวเองให้อยู่ไปอย่างคุ้มค่า

อยู่ไปอย่างมีประโยชน์ต่อคนอื่น

อยู่ไปด้วยคุณค่าที่เพื่อนเห็นในตัวเรา

May this birthday mark another wonderful beginning for me

And for those around me

Happy Birthday, Nora!