จากนรณฏฐ ถึงผู้อ่าน

สวัสดีค่ะ

3 เดือนแล้วนะคะที่หนอเขียน Blog นี้มา

และเท่าที่เขียนมา

แต่ละเดือนก็จะมี Style ของมันเอง

ซึ่งหนอก็บอกไม่ถูกว่าคืออะไร

ถ้าติดตามอ่านกันมาแต่แรก

ก็คงจะสังเกตเห็นถึงลักษณะเฉพาะที่ว่านี้บ้าง

หวังว่าคงจะมี Blog ที่ถูกใจไม่มากก็น้อยนะคะ

มีคนเคยถามว่าหนอเขียน Blog ประเภทไหน

หนอตอบไม่ถูก

บอกเขาไปว่าให้ลองมาอ่านเอง

ที่ตอบแบบนี้ไม่ใช่จะกวนประสาท

แต่เพราะสิ่งที่เขียนไปมันหลากหลายจริงๆ

มันไม่ใช่บันทึกประจำวัน

มันไม่ใช่นิยาย

มันเป็นอะไรก็ไม่รู้

ที่หนอเขียน Blog วันนี้ขึ้นมา

เพราะมีความรู้สึกแบบ...

“มาคุยกันหน่อยไหม?”

ทั้งที่ Blog นี้ไม่ค่อยจะมีคนตอบหรอก

Comment ที่ได้ก็มีคนเดิมๆ อยู่ไม่กี่คนเท่านั้น

ถึงอย่างนั้นหนอก็ยังอยากจะคุยด้วยอยู่ดี

มันคงถึงเวลาแล้วเนอะ

หนออยากเขียนอะไรที่เป็นตัวเองให้อ่านยาวๆ

นี่ก็หมดไปอีกเดือน

พรุ่งนี้หนอก็คงเขียน Blog ในแบบใหม่

ซึ่งยังไม่รู้ว่าจะออกมาในรูปแบบไหนแน่

เท่าที่คิดไว้คือคงไม่เขียนเป็นรายวัน

ลองเปลี่ยนดูบ้างท่าจะดี

หวังว่าคุณผู้อ่านจะยังคงติดตามกันต่อไป

แม้ว่ายอดอ่าน Blog ไม่เยอะ

แต่หนอก็รู้สึกขอบคุณมากที่เข้ามาอ่านกัน

หนอเป็นคนเขียนที่ไม่ชอบอ่านค่ะ

ถือว่าแปลกมากสำหรับคนชอบเขียน

แต่ประเด็นคือ...

หนอไม่เคย Label ตัวเองว่ารักการเขียนเลยนี่สิ

ความอยากเขียนมันมาเริ่มเอาตอน 3 เดือนที่แล้วนี้เอง

เพราะฉะนั้น หนอถือว่าหนอรู้น้อยมาก

ไม่ได้เป็นนักอ่านตัวยง

เลยไม่เคยคิดว่าตัวเองจะเป็นนักเขียนที่ดีได้

และเพราะว่าไม่ใช่นักอ่านตัวยง

หนอจึงเริ่มเขียนจากสิ่งที่รู้

จากเรื่องรอบๆ ตัว

ทั้งของตัวเอง

ของคนใกล้ชิด

บ้างก็จริงตามที่เป็นอยู่

บ้างก็แต่งเติมเพื่อให้ได้อรรถรส

แรกๆ หนอใช้พลังงานเยอะมาก

จากนั้นมา

ทุกอย่างก็ง่ายขึ้น

หนอใช้พลังงานในการเขียน Blog หนึ่งหนึ่งน้อยลง

ใช้เวลาคิดน้อยลง

คงเป็นผลจากการที่เขียน Blog ทุกวัน

ทุกอย่างมันลื่นไปหมด

ความคิดของหนอ

ถูกกลั่นออกมาเป็นตัวหนังสือได้ง่ายขึ้น

งานเขียนของหนอดูจะเติบโตขึ้นในแต่ละวัน

มันเปลี่ยนไปเรื่อยๆ เสียจนหนอไม่กล้า

ย้อนกลับไปอ่านของวันแรกๆ เลยล่ะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า

เหมือนเวลาที่เราพูดถึง

ความน่าอับอายตอนมัธยมปลายน่ะนะ

ตัวตนในอดีตของเราไม่ได้แย่

แต่ก็ยังมีมุมให้ได้อายอยู่ดี

กับ Blog นี้ก็เป็นความรู้สึกประมาณนั้น

การเขียน Blog ให้อะไรหนอบ้างน่ะเหรอ?

ให้ความสงบ

ให้โอกาสเรียบเรียงความคิด

ให้หนอได้ทำความเข้าใจกับสิ่งรอบตัว

มันจัดระเบียบชีวิตหนอหลายอย่าง

หนอได้แสดงให้ทุกคนเห็นอีกมุมหนึ่ง

นอกเหนือจากผู้หญิงห้าวๆ ใน Twitter คนนั้น

ก็ได้แต่หวังว่าผู้อ่านที่ตามมาจาก Twitter จะไม่ผิดหวังกัน

ขอบคุณคุณผู้อ่านทุกท่านเลยนะคะ

ขอบคุณทุก Comment ที่นี่

และทุก Mention ทาง Twitter

หนอดีใจมากที่ได้รับ Feedback จากทุกท่าน

มันมีความหมายมากจริงๆ

หวังว่าสิ่งที่หนอเขียนจะสามารถจรรโลงโลกของทุกท่าน

ให้ความสุขให้ประโยชน์แก่ทุกท่านได้บ้างไม่มากก็น้อย

ขอบคุณที่ติดตามอ่านกันค่ะ

--- หนอ - นรณฏฐ ---