พื้นที่ที่เว้นเอาไว้

ฉันเคยสงสัยว่าพื้นที่ข้างๆ ตัวฉัน

ถูกสร้างมาสำหรับใครคนหนึ่งโดยเฉพาะ

ถ้าคนอื่นเข้ามาอยู่ในพื้นที่นี้

ไม่นานเขาก็จะต้องออกไป

เพราะเขาอยู่ไม่ได้

มันไม่ได้ถูกสร้างมาเพื่อเขา

แรงดึงดูดบางอย่าง

นำคนแล้วคนเล่าผ่านเข้ามา

ทดสอบพื้นที่ที่ว่า

ว่ามันเป็นของเขาหรือไม่

บ้างก็เข้ามาทดสอบเอง

บ้างก็เป็นฉันที่เข้าไปขอทดสอบ

เวลาเลือกคนให้เข้ามาอยู่ในพื้นที่นี้

คนเราจะเลือกจากอะไร

หลายคนมองหา

คนที่สามารถคุยด้วยได้อย่างสบายใจ

ส่วนตัวฉันมองหา

คนที่สามารถเงียบด้วยได้อย่างสบายใจ

พื้นที่ที่เว้นเอาไว้

ไม่ใช่พื้นที่งดใช้เสียง

แล้วทำไมจึงต้องสามารถเงียบด้วยได้

แล้วก็ต้องเงียบอย่างสบายใจเสียด้วย

ทั้งที่ฉันไม่ใช่คนเงียบ

ทั้งที่ฉันไม่ได้มองหาคนเงียบ

คนเราสร้างความประทับใจโดยการพูดคุย

ถ้าเรามีเรื่องพูดคุยเสียอย่าง

เราก็สามารถอยู่ในสถานการณ์นั้นได้

โลกนี้น่าเบื่อน้อยลงเมื่อมีบทสนทนาที่พอใช้ได้

พื้นที่ที่เว้นเอาไว้มีสีสันมากขึ้นเมื่อมีการพูดคุย

ใครๆ ก็อยู่ในพื้นที่นี้ได้ เมื่อเขาเริ่มพูดคุย

แต่จะมีใครที่สามารถจับจองพื้นที่โดยไม่ทำอะไร

เขาคงต้องเดินเข้ามาและทำเหมือนกับว่า

นี่เป็นที่ของเขามาโดยตลอด

ตลอดชีวิตที่ผ่านมา

และจะเป็นที่ของเขาไปตลอด

ตลอดชีวิตที่เหลืออยู่

จะไปมองหาคนแบบนั้นได้ที่ไหน

ฉันทรุดตัวนั่งลงตรงนี้

ข้างๆ พื้นที่ที่เว้นเอาไว้

ใช้พื้นที่ส่วนของฉันให้เต็มที่

รออีกคนเดินเข้ามาเติมเต็มส่วนที่เหลืออยู่

พื้นที่ที่เว้นเอาไว้ รอเพียงคนคนเดียว