ในห้องนี้มีคนคนเดียว

วันนี้มีงานเลี้ยง

ทุกคนเตรียมตัวกันมาเป็นอาทิตย์

ชุดพร้อม อาหารพร้อม เกมพร้อม

นี่คือช่วงเวลาที่ดีที่สุดของปี

เวลาที่จะไม่มีคนเหงา

ผู้คนกระจุกตัวรวมกันอยู่ที่ไหนสักแห่ง

เป็นกลุ่มเป็นก้อน

ส่วนฉันก็อยู่ที่นี่

กระจุกตัวรวมกันอยู่กับคนเหล่านี้

กลุ่มคนที่รัก

ที่มอบรอยยิ้มให้กันมาตลอด

ชุดที่ใส่ดูจะไม่สำคัญ

เมื่อพวกเรามาอยู่รวมกัน

เพราะมัวแต่สนุกจนลืมสิ่งรอบตัว

อาหารที่เตรียมดูจะไม่สำคัญ

เมื่อบรรยากาศที่สัมผัส

อร่อยกว่าอาหารที่ลิ้มรส

เกมที่เล่นดูจะไม่สำคัญ

เมื่อจิตใจจดจ่อกับคนที่กำลังเล่น

มากกว่าสิ่งที่กำลังเล่น

แล้วเธอก็เดินเข้ามา

แล้วเวลาในห้องนี้ก็หยุดลง

ชุดที่ใส่ไม่เคยสำคัญ

อาหารที่เตรียมไม่เคยสำคัญ

เกมที่เล่นไม่เคยสำคัญ

ห้องที่เต็มไปด้วยผู้คนมากมาย

กิจกรรมต่างๆ

รอบข้างที่วุ่นวาย

แทบไม่มีใครได้อยู่กับที่

ฉันมองหาแต่เธอ

ในห้องที่วุ่นวายนั้น

ฉันฟังแต่เสียงของเธอ

ในห้องที่อื้ออึงนั้น

ฉากขาวดำกั้นผู้คนออกไป

เหมือนว่าในห้องนี้เหลือแค่เราสองคน

แล้วตัวฉันก็ค่อยๆ ลอยหายไป

เหมือนเป็นอากาศเบาๆ

ฉันปลิวออกไปนอกหน้าต่าง

ตามสายตาของเธอ

เพราะฉันอยากถูกเธอจับจ้อง

และจับจอง...

แล้วห้องห้องนั้นก็เหลือเพียงคนคนเดียว

ห้องที่จัดงานเลี้ยง

แล้วห้องห้องนี้ก็มีเพียงคนคนเดียว

ห้องที่ในหัวใจ... ของฉัน