หนอเคยคิดมาตลอดว่า
เราทุกคนต่างก็สามารถ
เลือกชีวิตได้ด้วยตัวเอง
เราทุกคนต่างก็สามารถ
เลือกคบคนในชีวิตได้ด้วยตัวเอง
โดยไม่มีเงื่อนไข
โดยไม่มีเงื่อนไข
เราเดินทางไป
เจอใครระหว่างทาง
อยากทักก็ทัก
อยากรู้จักก็รู้จัก
เราสร้างความสัมพันธ์
เฉพาะที่เราอยากสร้าง
แต่สุดท้ายแล้ว
ชีวิตเรามีแต่คนที่เราเลือกทักเลือกคบหรือ?
หนอว่าการเลือกทักเลือกคบใครในชีวิต
ไม่ใช่เรื่องที่เราทำได้โดยไม่มีเงื่อนไขแล้วล่ะ
เราไม่สามารถจัดการทุกอย่างในชีวิต
ได้เหมือนอย่างการเดินหมากบนกระดาน
ในมุมหนึ่ง
เราเป็นเพียงหมากบนกระดานของคนอื่นเช่นกัน
เราคือคนระหว่างทางในชีวิตของคนอื่นเช่นกัน
ที่เขาอยากทักก็ทัก
เขาอยากรู้จักก็รู้จัก
เขาก็เลือกทักเลือกคบเราหรือไม่
ไม่ได้ขึ้นอยู่กับเรา
ในเมื่อเรากำหนดความสัมพันธ์ในชีวิตไม่ได้
หนอจึงเลือกที่จะเรียกความสัมพันธ์บางอย่าง
ว่า
“ความสัมพันธ์ตกกระทบ”
ความสัมพันธ์ที่มากระทบเราเอง
ไม่ว่าเราจะต้องการมันหรือไม่
กระทบมากกระทบน้อยนั่นเป็นอีกเรื่อง
ความสัมพันธ์ตกกระทบ
ทำมุมกับชีวิตปกติของเรา
จนบางทีไม่ปกติไปเลยก็มี
เคยเจอไหม
คนบางคน
ถ้าแค่เขาไม่ผ่านมา
เราก็คงใช้ชีวิตไปได้แบบไม่มีอะไร
แต่คนบางคน
กลับเลือกที่จะมาหยุดอยู่ตรงหน้าเรา
แล้วทำให้คำว่าปกติธรรมดามันหายไป
ทำให้เราอารมณ์ดีแบบกราฟขึ้นสุดๆ
ทำให้เราอารมณ์เสียแบบกราฟลงสุดๆ
คนที่ทำให้เรามีกราฟอารมณ์ที่วุ่นวายเหลือเกิน
คนประเภทมักจะมาแบบตกกระทบนี่แล
เท่าที่หนอสังเกตน่ะนะ
แต่หนอไม่ได้จะสรุปว่า
ความสัมพันธ์ตกกระทบจะทำให้อารมณ์วุ่นวาย
หนอแค่รู้สึกว่า
คนบางคนที่สำคัญต่อเรามาก
มักเข้ามาในชีวิตเราแบบที่เราไม่ทันตั้งตัว
ไม่ทันตั้งตัว...
และไม่มีสิทธิ์เลือกอะไร
เราทำอะไรได้บ้างกับความสัมพันธ์
ที่อยู่ดีๆ
ก็มาตกกระทบในชีวิตเรา
อย่างแรกคือ
เราต้องเข้าใจว่า
เมื่อเขาตกกระทบเข้ามาแล้ว
จะสามารถสะท้อนออกไปได้เสมอ
อยู่ดีๆ
เข้ามาได้ ก็อยู่ดีๆ ออกไปได้
อย่างที่สองคือ
มีสติอยู่เสมอ
ไม่ว่าในความสัมพันธ์แบบใด
เมื่อขาดสติแล้ว
ก็ยากที่จะจัดการ
เราไม่ควรปล่อยให้อารมณ์ขึ้นลงเกินจะควบคุม
และยิ่งไม่ควรปล่อยให้ใครมามีผล
ต่อความคิดจิตใจและอารมณ์เราให้มากนัก
อย่างสุดท้ายคือ
หนออยากบอกว่า
เราทำอะไรไม่ได้หรอก
เราทำอะไรไม่ได้เลย
ในความสัมพันธ์ตกกระทบ
และ/หรืออาจจะในทุกความสัมพันธ์
ทั้งที่เราเลือกให้มันเกิดขึ้น
และที่มันเกิดขึ้นเอง
ทางที่ดี
เราควรขอบคุณทุกความสัมพันธ์
ที่มาตกกระทบ
ที่มาสะท้อน
ที่เกิดขึ้น
ที่ยังอยู่ และที่จบไป
เราควรขอบคุณทุกคนในชีวิต
เพราะทุกความสุขและความเศร้า
ทำให้เราเป็นเราในวันนี้
ไม่ได้เข้ามาอ่านนานเลย :P
ReplyDeleteเราว่าหลังจากที่ไม่บังคับตัวเองให้เขียนทุกวัน
เราว่าหนอเขียนดีขึ้นนะ
บางทีงานเขียนก็ต้องการเวลาคิด :)
เย่ ดีใจจัง ขอบคุณค่ะ :)
Deleteอ่านแล้วเข้มแข็งขึ้นเยอะ 555
ReplyDelete