London Episode 10: The Painkiller

มีกี่คนที่จะกำกับตัวเองในหนัง/ละครได้?

และในจำนวนนั้น

มีกี่คนที่จะทำได้ดีจนเข้าชิงออสการ์?

คำตอบคือมีไม่กี่คนหรอก

ลอเรนซ์ โอลิวิเยร์
ชาร์ลี แชปลิน
ออร์สัน เวลส์
เควิน คอสต์เนอร์

โรแบร์โต เบนิญญี
เอ็ด แฮร์ริส
และเคนเนธ บรานาห์
(เป็นต้น)

และเคนเนธ บรานาห์ นี่เอง

ที่เราจะพูดถึงกันในวันนี้

The Painkiller (2016)

เคนเนธ บรานาห์ (Kenneth Branagh) เป็นนักแสดง ผู้กำกับ ผู้อำนวยการสร้าง และนักเขียนบทฝีมือเยี่ยม ที่เริ่มต้นจากการเป็นนักเรียนการแสดงและถูกฝึกมาแบบคลาสสิก จนสามารถสร้างชื่อทั้งจากละครเวที ละครทีวี ละครวิทยุ และหนัง ซึ่งเมื่อเขาหันมากำกับและได้กำกับตัวเอง ก็มักเป็นผลงานจากงานเขียนของนักประพันธ์คนโปรดอย่าง วิลเลียม เชกสเปียร์ (William Shakespeare) 

สำหรับนักดูหนังรุ่นใหม่ ผลงานของบรานาห์ที่น่าจะได้ผ่านตากันบ้างในช่วงไม่กี่ปีมานี้ก็เช่น Thor, Jack Ryan: Shadow Recruit (เรื่องนี้ร่วมเล่นด้วย) และ Cinderella

ในปีนี้ บรานาห์หันมาทุ่มเทกับงานละครเวทีเต็มที่ โดยได้เช่าโรงละคร Garrick Theatre ไว้ตลอดทั้งปี เพื่อผลิตละครเวที 6 เรื่อง ซึ่งหนึ่งในนั้นหนอก็ได้ซื้อตั๋วไว้ด้วย ทำให้ได้เห็นบรานาห์ในบทบาทเบา ๆ ในละครเวทีชวนหัว The Painkiller

ถึงหน้าโรงเพิ่งรู้ว่าตั๋วเป็นรอบพิเศษ

รอบจริงอย่างทางการคือวันรุ่งขึ้น

The Painkiller ไม่ใช่บทละครใหม่ เพราะถูกดัดแปลงจาก Le Contrat (ปี 1969) ของฝรั่งเศสมาเป็นเวอร์ชันอังกฤษครั้งแรกเมื่อปี 2011 โดย ฌอน โฟลีย์ (Sean Foley) ซึ่งที่เก๋คือ... นักแสดงนำตอนนั้นก็คือ 2 คนที่แสดงในเวอร์ชันล่าสุดนี่แหละ!

The Painkiller (2011)

เรื่องนี้บรานาห์รับบท "ราล์ฟ" มือปืนรับจ้างมาดเข้ม ที่ต้องมาอยู่ห้องติดกับ "ไบรอัน" ช่างภาพตกอับที่อยากฆ่าตัวตาย ในโรงแรมแห่งหนึ่ง ทั้งสองถูกดึงเข้ามาเกี่ยวข้องกันโดยไม่จำเป็น จนเรื่องราวเลยเถิดกลายเป็นความหรรษาที่ผู้ชมต้องอมยิ้มตามไปโดยไม่รู้ตัว

The Painkiller เป็นละครเวทีที่มีอยู่ฉากเดียว คือเป็นห้องโรงแรมอย่างนี้ทั้งเรื่อง ไม่เปลี่ยนการจัดวางใด ๆ มีแค่ตัวละครเดินเข้าเดินออก แต่ไดนามิกการเดินเข้าเดินออกนี้เองที่สำคัญอย่างยิ่ง เพราะถ้านักแสดงไม่ลื่นไหลหรือเข้าขากันมากพอ ละครทั้งเรื่องจะไม่ "เวิร์ก" เลยแม้แต่น้อย

แต่แน่นอนว่าเป็นนักแสดงระดับนี้เล่นนี่นะ บรานาห์และร็อบ ไบรดอน เล่นเหมือนไม่ได้เล่นอยู่เลยอะ เป็นธรรมชาติมาก ดูเหมือนพวกนางไม่ต้องพยายามเป็นตัวละครเลยแม้แต่นิดเดียว เหมือนตื่นมาก็เป็นมือปืนเป็นช่างภาพกันอยู่แล้ว บรานาห์นี่ตลกไม่ตลกเปล่า มีตลกกายภาพปนมาด้วย บทเมายาเดินเปลี้ยเดินเป๋เธอใส่เต็มสุด ๆ เห็นแล้วเอ็นดู ฮ่า ๆ ๆ ๆ

สรุปให้เลยว่าใครที่อยู่ลอนดอน อยากดูละครเวที แต่กลัวไม่ "เก็ต" กลัวเข้าไม่ถึง ขอให้เลือกดูเรื่องนี้น่าจะดีสุด เพราะเนื้อเรื่องค่อนข้างเบาสบาย (แต่การแสดงหนักแน่นเปี่ยมคุณภาพ) ขำขันแบบเป็นสากล (คือคนชาติไหนดูก็ขำอะ) แล้วก็โปรดักชันเจ๋งแบบคุ้มค่าตั๋วทุกบาททุกสตางค์จริง ๆ ส่วนใครนั่งไกลกลัวไม่เห็นรายละเอียดบนเวทีชัด ๆ กลัวจะไม่คุ้ม เขาก็มีนี่...

กล้องส่องระยะไกล พร้อมให้บริการ

เอาจริง ๆ นะ... ซื้อตั๋วเพราะเป็นโปรดักชันของเคนเนธ บรานาห์ แค่นั้นเลย ชีวิตนี้ไม่นึกว่าจะได้เห็นนางตัวเป็น ๆ เดินผ่านไปมาตรงหน้า แล้วยิ่งมาได้ลุ้นได้ตลกไปกับทีมนักแสดงชั้นเซียนทั้งหมดนี้แล้วด้วย ยิ่งรู้สึกว่าลอนดอนและโรงละครย่าน West End นี่เป็นสถานที่ที่มีเสน่ห์ ดึงดูดผู้คนไปได้เรื่อย ๆ ไม่รู้จบจริง ๆ เพราะวันหน้า สัปดาห์หน้า เดือนหน้า ก็จะมีละครเวทีเรื่องอื่นที่ผลัดเปลี่ยนกันมาให้ดูอีก ใครอยู่ลอนดอนหรือจะเที่ยวลอนดอน เชิญนะคะ หนอแนะนำ

The Painkiller เล่นถึงวันที่ 30 เมษายนนี้