คิดถึงตามอัตภาพ: ตอนที่ 7 ตัวหนังสือ

ผมเคยเขียนโปสการ์ดส่งถึงคุณ

โปสการ์ดเรียบๆ

หย่อนลงตู้ไปรษณีย์

ส่งความคิดถึงผ่านตัวหนังสือ

ถ้าความคิดถึงของผมเป็นตัวหนังสือ

ก็คงจะพรั่งพรูออกมามากมายจนไม่เป็นภาษา

และถึงจะออกมาเป็นภาษา

ถึงจะออกมาจับใจความได้

ถึงจะออกมาสละสลวยเพียงใดก็ตาม

ความคิดถึงนี้ก็คงไปไม่ถึงคุณแล้ว

ผมเดินผ่านที่ทำการไปรษณีย์

แทบไม่มีใครส่งโปสการ์ดกันแล้ว

แต่ถึงคิดจะส่งก็คงจะมีคนรอรับกันทั้งนั้น

ผมได้แต่ยิ้มในใจ

ถ้าผมได้ส่งโปสการ์ดอีกครั้ง

ถ้าผมได้มีคุณอีกครั้ง

ก็คงจะดีไม่น้อย

วันนั้นผมบันทึกข้อความลงบนกระดาษด้วยน้ำหมึก

วันนี้ผมบันทึกข้อความลงบนหัวใจด้วยน้ำตา

ผมคิดถึงคุณ