ผมคิดถึงวันที่เราทานข้าวด้วยกัน
ผมคว้าแก้วน้ำมารินให้คุณ
คุณคว้าแก้วน้ำนั้นไปดื่มอย่างกระหายเหมือนเด็กๆ
เด็กน้อยของผมช่างดูน่ารัก
ถ้าความคิดถึงของผมเป็นน้ำ
ก็คงจะเต็มปริ่มอยู่ที่ขอบแก้ว
และถ้าหัวใจของผมคือแก้วใบนั้น
ก็คงจะเป็นแก้วที่บอบบางมาก
คุณเองก็เป็นสิ่งที่บอบบาง
น่าทะนุถนอม
แก้วน้ำของผมช่างน่าทะนุถนอม
ผมเดินผ่านร้านอาหารร้านเดิม
ที่ของเรายังว่าง
วันนี้ไม่มีใครนั่งอยู่ในร้านเลย
ผมเดินเลยร้านนั้นไป
เพราะผมคิดถึงคุณมากพอแล้ว
ไม่อยากคิดถึงคุณจนเกินพอดี
ผมมองแก้วน้ำของผม
น้ำยังคงเต็มแก้ว
จะดีแค่ไหนถ้าคุณอยู่ตรงนี้
ผมคิดถึงคุณ
น้ำตาไหล คิดถึงวันเก่า มันตรงไปนะ T^T
ReplyDelete