ผู้หญิงที่ขายออก

ข้อความจากไลน์กรุ๊ปหนึ่งที่หนอดันถูกรวมเข้าไปอยู่

มีช่วงที่สาวๆ พากันออกความเห็นเรื่องการแต่งงาน

และมีข้อความประมาณนี้โพล่งขึ้นมาด้วย

"กูต้องแต่งงานก่อน 30 ให้ได้ นี่เหลือเวลา 1 ปี"

เออ บีบคั้นตัวเองดีเนอะ 555

เพื่อนส่วนใหญ่ที่เรียนรุ่นหนอเกิด 2528 กันน่ะ

ส่วนหนอเกิด 2529 ช่วงต้นปี

ซึ่งก็ไม่ได้รู้สึกว่าเด็กกว่า เออดี เหลือ 2 ปี อะไรแบบนั้นนะ

เพียงแต่หนอแค่ไม่เข้าใจว่าทำไม

ผู้หญิงทุกคนถึงพยายามเสียเหลือเกิน

ที่จะต้องเป็น "ผู้หญิงที่ขายออก" ก่อนหมดเวลา

เหมือนกับว่าเรากำลังพูดถึง "ของหมดอายุ" ยังไงยังงั้น

หลายครั้งที่คนเราดูละครทีวี อ่านกระทู้พันทิป

แล้วก็วิพากษ์วิจารณ์ไปต่างๆ นานา

ว่าสังคมมันแหลกเหลวยังงั้นยังงี้

สถาบันครอบครัวไม่เข้มแข็งเหมือนเมื่อก่อน

จริงอยู่ ที่สังคมเรามันเปราะบาง

ทุกอย่างรวดเร็ว

ความผิดเล็กใหญ่ล้วนถูกแค็ปหน้าจอ

มาประจานออกอากาศกันง่ายๆ

แต่จะมีใครคิดบ้างไหมว่า

วัฒนธรรมฉาบฉวยเหล่านี้

ก็ล้วนเป็นผลมาจากความคิดฉาบฉวย

อย่างการเร่งรัดอายุแต่งงานแบบนี้นั่นแหละ

ทำไมคนเราถึงเลือกขีดเส้นตายกับความรู้สึก

กับความพร้อม

กับความมั่นคง

ทั้งที่ในโลกนี้ไม่มีใครกำหนดสิ่งเหล่านี้ได้

และผลพวงจากความพยายามจะรู้สึก

ความไม่พร้อม

ความไม่มั่นคงนี่แหละ

ที่จะร่วมสร้างสังคมที่แหลกเหลวและเปราะบาง

เราจะมีสามีภรรยาที่ไม่พร้อม พ่อแม่ที่ไม่พร้อม

ทั้งความจิตใจ เงินทอง และปัจจัยอื่นๆ อีกกี่คู่?

แล้วเขาจะอยู่กันรอดไหม?

แล้วเด็กจะเป็นยังไง?

หนอไม่อยากพูดว่า

"เด็กที่บ้านแตกสาแหรกขาดมีปัญหา" เสมอไปหรอกนะ

หนอเองก็บ้านแตกสาแหรกขาด

และมีความสัมพันธ์ในครอบครัวที่ไม่เหมือนคนปกติเท่าไร

และนั่นก็ทำให้หนอไม่ได้รู้สึกว่าควรต้องเร่งรัด

หรือบีบคั้นความรู้สึกใดๆ ของตัวเองให้เป็นไปตามเวลา

ซึ่งนั่นอาจจะเป็นผลพวงของสิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิต

นั่นอาจจะเป็นความผิดแปลกของหนอเอง

ถึงยังไงก็ตาม หนอไม่เห็นว่าความสุขของคนเรา

ควรถูกกำหนดด้วย "มือที่มองไม่เห็น" เหล่านี้

มันไม่ใช่เศรษฐศาสตร์ ไม่ใช่กลไกตลาด

และไม่ใช่การขายออกหรือไม่ออก

เอ้า ถ้าอยากจะมองแบบ "ขายออก-ขายไม่ออก" ก็ได้อยู่

แต่ทีนี้ เคยได้มาคิดต่อไหมว่าคนที่ขายออกไปน่ะ

"กำไร" หรือ "ขาดทุน"

แล้วมันจะวัดได้จากอะไร?

ก็นั่นแหละนะ มันวัดไม่ได้หรอก

คุณไม่รู้หรอกว่าตอนคุณอายุ 30 คุณจะอยู่กับผู้ชายแบบไหน

แล้วถ้าคุณรีบร้อนแต่งงานไปแล้ว

คุณจะพลาดโอกาสเจอกับคนดีๆ ตอนอายุ 31-32 รึเปล่า

จริงสิ ถ้าคู่กันแล้วก็ต้องไม่แคล้วกันนี่นา

เราถูกปลูกฝังกันอย่างนี้มาตั้งแต่เด็กๆ

ซึ่งหนอก็ไม่รู้หรอกว่าจริงไหม

และระบบเนื้อคู่นั้นทำงานยังไง

แต่เท่าที่หนอรู้คือคนที่แต่งงานเพราะกลัวอายุเกิน

ไม่ได้แต่งงานเพราะรากฐานที่ชีวิตคู่ควรมี

และคนที่ปล่อยให้แฟนมาบงการเรื่องแต่งงานเพราะกลัวอายุเกิน

ก็ไม่ใช่คู่ที่แท้ ที่คู่ควร แม้แต่น้อย

หนอไม่ได้กำลังบอกว่า

สังคมเราต้องการคู่ที่พร้อมสุดๆ เท่านั้น

ที่แต่งงานตอนแก่เท่านั้น

ที่มีลูกเมื่อรวยเท่านั้น

แต่หนอกำลังบอกว่า

สังคมเราต้องการ

"สติสัมปชัญญะ" และ

"วุฒิภาวะ" มากกว่า

หนอคิดว่าตรรกะเส้นตายนี้ควรถูกลบล้างไป

และผู้คนควรเคารพตัวเองกันมากกว่านี้

อย่าให้กระแสสังคมหรือแรงกดดันจากคนอื่น

มาทำให้ชีวิตของคุณต้องเป็นไปตามที่พวกเขาอยากเห็น

อย่าอยากเป็น "คนที่ขายออก" เพียงอย่างเดียว

เพราะชาวบ้านเขาจะมาอยากรับรู้กันจริงๆ ก็แค่ตอนซื้อขาย

แต่เบื้องหลังของ "คนที่ซื้อ" คุณเป็นอย่างไร

ต้องใช้ทั้งชีวิตเป็นเครื่องพิสูจน์

พร้อมจะแลกความสุขกับ "การขายออก" กันแล้วเหรอ?