เมื่อปลายเดือนที่แล้ว
หนอไปเรียนชงกาแฟมาค่ะ
เวลาเรียนสั้นมาก แค่หนึ่งวันเต็มเอง
เรียนการชงและการเปิดร้านกาแฟคร่าวๆ
ร้านกาแฟตามหลักสูตรที่ว่านี่
ไม่ใช่ร้านชิคๆ ที่คนชอบไปถ่ายรูป
กินกาแฟพร้อมบรรยากาศ
หรูหราอะไรขนาดนั้นนะคะ
นึกถึงร้านหน้ามหา'ลัย
ร้านในที่ชุมชน
ที่มีให้เลือกทุกเมนูน่ะ - ร้อน เย็น ปั่น
ไม่คำนึงถึงความหรูหราเท่าไร
ที่หนอไปเพราะความอยากรู้ล้วนๆ
ไม่ได้คิดอยากจะเปิดร้านอะไรเลย
แต่คนอื่นรอบตัวหนอเข้ามาจดเล็กเชอร์อย่างตั้งใจ
ทั้งที่หลายคนดูไม่เคยดื่มเครื่องดื่มแบบนี้ด้วยซ้ำ
มีคุณน้าท่านหนึ่ง
ตั้งใจจดแทบทุกตัวอักษร
ทั้งที่ในตำราเรียนก็มีเขียนไว้
และจะยกมือถามสิ่งที่ครูเพิ่งพูดไปตลอดเวลา
ทั้งหมดนี้ทำให้หนอเข้าใจว่า
คนส่วนใหญ่เลือกที่จะเข้าคลาสเหล่านี้
เพื่อนำไปประกอบอาชีพจริงๆ
โดยไม่เกี่ยวโยงกับความสนใจและความชอบเลย
อะไรทำให้คนเหล่านี้ตัดสินใจแบบนี้กันนะ?
ความฝันเหรอ? แต่เขาฝันว่าอะไรกัน?
ฝันว่าอยากมีร้านกาแฟ?
หรือฝันแค่ว่าอยากมีธุรกิจที่ไปได้ดี?
หนอ... ในฐานะคนที่ไม่มี passion คนหนึ่ง
และไร้ทิศทางมาตั้งแต่เด็กจนโต
มองเห็นความไร้ทิศทางเหล่านี้
แล้วก็ได้แต่สงสัย
หนอรู้ว่าไม่ใช่ทุกคนจะรู้ตัวว่าอยากทำอะไร
แต่อย่างน้อยๆ
สิ่งที่คนเราจะทำได้ดี
ควรเริ่มจากสิ่งที่สนใจก่อน
สำหรับคนที่จะวางแผนอะไรสักอย่าง
คิดดูให้ดีก่อนนะคะ
การเสี่ยงทำความฝันให้เป็นจริง
เป็นเรื่องที่ควรทำก็จริง
แต่การค้นหาความฝัน
ให้รู้ว่าตัวเราต้องการอะไรก็สำคัญไม่แพ้กัน
อย่าคิดแต่ว่าจะทำตามกระแส
เพราะมันง่าย มันถูก และมันน่าจะดี
ไม่มีอะไรได้มาง่ายๆ ทั้งนั้น
ความรัก ความฝัน ความสำเร็จ
ไม่ว่าจะกับใครก็ตาม
ขอให้ทุกคนโชคดีกับความฝันนะคะ ^^
No comments:
Post a Comment