อะไรที่เป็นของเรา...

ดาบฟ้าฟื้น...

#ผิด

นี่คือร่ม...

ร่มแบบเดียวกับที่หนอลืมไว้ในโรงหนังวันก่อน

ร่มยาวสีใสๆ ที่ดูยังไงก็ต้องเป็นของแถม

หรือซื้อเพราะความจำเป็นบังคับแน่ๆ

แน่นอน

หนอได้ร่มคันนี้มา

เพราะการซื้อสินค้าจาก Flea Market แห่งหนึ่ง

ซึ่งร่มก็ไม่ได้เกี่ยวข้องกับสินค้าที่ซื้อเลยด้วย

คงเป็นเพราะนี่คือหน้าฝน

และสิ่งที่จะเหมาะกับหน้าฝนก็ต้องเป็นร่ม

คนขายคงไม่รู้ว่าหนอมีร่มแบบนี้

และคงไม่รู้ว่าหนอเพิ่งทำมันหายไป

ความจริงก็ไม่เชิงหายหรอกนะ

แค่วางไว้ข้างๆ ตอนดูหนัง

แต่พอหนังจบก็เดินออกจากโรงเลย

กว่าจะนึกได้ก็ออกมาไกลแล้ว

ไม่ได้เสียดายหรืออะไรมาก

แค่หงุดหงิดนิดหน่อย

ที่เรื่องแค่นี้ไม่น่าพลาด

ดูเป็น Flaw ดูไม่สมบูรณ์แบบ

แต่แล้วหนอได้อะไรจากเรื่องนี้

ถึงต้องมาเขียน Blog กันเลยทีเดียว?

จริงๆ ก็ไม่ใช่เรื่องเท่าไรหรอก

หนอนึกอะไรได้ระหว่างที่ได้ร่มคันนี้มาเท่านั้นแหละ

อะไรที่จะเป็นของเรา

มันก็เป็นของเราเนอะ

มันเป็นของคนอื่น

เป็นอย่างอื่นไปไม่ได้

ไม่สิ ของบางอย่าง

อาจจะเคยเป็นของคนอื่นมาก่อน

ไม่ว่าจะเป็นตำแหน่ง สิ่งของ

หรือแม้แต่บุคคลก็ตาม

สุดท้ายแล้ว

สิ่งที่ต้องอยู่กับเรา

ก็จะหาทางเข้ามาอยู่ในชีวิตเราจนได้

ไม่ว่าจะหนีหายกันไป คลาดกันไปกี่รอบ

 มันจะมีอีกสักกี่อย่าง กี่คน

ที่จะเกิดขึ้นในชีวิตหนอแบบนี้อีกนะ?

สิ่งที่เราถูกกำหนดมาให้เจอ

ให้ครอบครอง ให้รักษาไว้

แล้วการกำหนดที่ว่า

มันเกิดจากปัจจัยอะไรบ้าง?

 บุญเก่า บาปเก่า แต่ชาติปางก่อน

บุญใหม่ บาปใหม่ ในภพชาตินี้

หลายครั้งที่เรานึกตั้งคำถาม

กับสิ่งที่เกิดขึ้นรอบตัว

ทั้งที่ดี และไม่ดี

ที่ต้องการ และไม่ต้องการ

ทำไมสิ่งเหล่านี้ คนกลุ่มนี้

ถึงได้อยู่ในชีวิตเรา

ทำไมเราถึงชอบ/ไม่ชอบสภาวะที่เป็น

ทำไมเราจึงกำหนดการมี/ไม่มีอยู่ของมันไม่ได้

มาถึงตอนนี้

ขอให้เชื่อเถอะว่า

อะไรที่เป็นของเรา

มันจะเป็นของเราวันยังค่ำ

และเมื่อสิ่งใดๆ นั้นมาเป็นของเราแล้ว

ก็ขอให้ปฏิบัติกับมันอย่างเหมาะสม

ที่ดี ก็เก็บรักษาไว้

ที่ไม่ดี ก็รีบปล่อยออกไป

----------

ขอให้ทุกคนมีวันจันทร์ที่สวยงามค่ะ