วิธีเดิมๆ

เมื่อวันก่อนเป็นวันเกิดรุ่นน้องคนหนึ่ง

ซึ่งหนอเองก็ไม่ได้รู้มาก่อน

แต่บังเอิญมาเห็นโพสต์ใน IG ก่อนนอน

ใต้ภาพบรรยายว่าเป็นวันเกิด

จากนั้นคอมเมนต์จึงเริ่มหลั่งไหลเข้ามา

ซึ่งก็ไม่น่าแปลกใจ

คอมเมนต์อวยพรวันเกิดในโซเชียลเน็ตเวิร์ก

มักมีมากจนตอบขอบคุณไม่หวาดไม่ไหวเสมอ

เริ่มจากเฟซบุ๊ก

ซึ่งผู้คนอวยพรกันเพียงเพราะระบบแจ้งเตือน

ไม่ได้จำอะไรได้ขึ้นใจเหมือนในอดีต

หนอกดไลค์ภาพนั้น

แล้วก็ยืนคิดอยู่ครู่หนึ่งว่า

ควรเขียนคอมเมนต์ด้วยหรือไม่

จะเป็นการเปลืองเนื้อที่

กลายเป็นภาระที่เจ้าตัวต้องมาตอบหรือไม่

เพราะโดยส่วนตัว

หนอเองไม่ได้ให้ความสำคัญกับวันเกิดเท่าไร

การต้องมาตามไล่ตอบคำอวยพร

จึงเป็นสิ่งที่ฝืนธรรมชาติอยู่เล็กน้อย

แต่ก็ต้องทำ

เพื่อตอบแทนที่ทุกคนอุตส่าห์สละเวลามาเขียนให้

แต่สุดท้าย

หนอก็สรุปกับตัวเองว่า

เราไม่ควรเอามาตรฐานความไม่ใส่ใจวันเกิดของเรา

ไปยัดเยียดให้กับคนอื่น

และควรอวยพรวันเกิดทุกคนที่เราอยากให้ความสำคัญ

แม้ว่าสุดท้ายแล้ว ข้อความดังกล่าวจะกลายเป็นภาระ

ให้เจ้าของวันเกิดต้องมาตอบก็ตาม

หนอเลือกส่ง SMS ไปสั้นๆ

ซึ่งเป็นวิธีที่ไม่ได้ใช้กับใครมานานแล้ว

บางทีคนเราก็ต้องการความเรียบง่ายแค่นี้จริงๆ

ไม่จำเป็นต้องมีสมาร์ทโฟน

เพื่อสื่อสารกันด้วยสติ๊กเกอร์และอีโมติคอนมากมาย

แค่คำพูดไม่กี่คำ ผ่านแป้นพิมพ์ไม่กี่ปุ่ม

ก็น่าจะเพียงพอแล้ว

หนอปิดมือถือหลังจากนั้นแล้วเข้านอนทันที

หวังแต่ว่าการอวยพรด้วยวิธีเชยๆ จะมีคุณค่าพอ

ในยุคสมัยที่ทุกคนต้องการให้ทุกอย่างผ่านระบบโซเชียล

เมื่อตื่นนอนตอนเช้า

เปิดมือถือดูจึงพบว่า

มี SMS ขอบคุณกลับมาสั้นๆ

ซึ่งเป็นสิ่งที่ไม่ได้รับจากใครมานานแล้ว

วิธีการเดิมๆ ยังคงสื่อสารได้ครบถ้วนสินะ

... แค่นั้นก็เพียงพอแล้ว