ก่อนอื่นต้องบอกว่า
หนอเคยอ่านตำนาน “47 โรนิน” มาก่อน
เพราะฉะนั้น
การตัดสินใจดูหนังเรื่องนี้
จึงเป็นมากกว่าการไปดูเพียงเพราะ
“มันน่าดู” หรือ “พระเอกหล่อ”
หรืออะไรก็แล้วแต่
หนอแค่รู้สึกว่า
สำหรับคนที่(พอจะ)ชอบวิถีซามูไร...
ญี่ปุ่นศึกษา...
หรือหนังพีเรียดอยู่บ้างนี่ เรื่องนี้ควรไปดู
ไปดูว่ามันจะจบยังไง
ด้วยความที่ตัวหนังโปรยมาตั้งแต่เทรลเลอร์แล้วว่า
เป็นหนังแฟนตาซี ก็เอาวะ แฟนตาซีก็แฟนตาซี
แถมยังมีมังกงมังกรอะไรอีกพรึ่บ
ก็เลยทำใจไว้ระดับหนึ่งแล้วว่า
ไม่ควรต้องมาคาดหวังตำนงตำนานอะไร
มีก็แต่พยายามเดาว่า
มันจะอธิบายถึงการมีอยู่ของพระเอกยังไง
เพราะอีฝรั่งหน้าอย่างงี้ ญี่ปุ่นสมัยนั้นไม่มีแน่ๆ
และโรนินทั้ง 47 คน ก็ไม่ได้สู้กับแม่มด
ทีนี้หนังมันจะออกมาเป็นยังไงกันล่ะนี่
เนื้อเรื่องเปิดมาด้วยความสวยงามของป่าเขา
ให้ความรู้สึกหนังพีเรียดฝรั่งมากกว่าหนังพีเรียดญี่ปุ่น
อะ โอเค ดูต่อไป... เป็นฉากล่าสัตว์ ซึ่งก็ไม่ได้แปลก
พอถึงตรงที่บอกว่า “ล่ากิเลน”
ก็เริ่มเอะใจแล้วว่ามันอะไรกัน
ว่าแล้วงานกิเลนก็มาจริงๆ
กิเลน 8 ตาด้วย ตัวอะไรของมันวะ
วอล์กกิ้ง วิธ เดอะ ไดโนซอร์
ไม่เป็นไร แฟนตาซี ดูต่อไป...
สังเกตคอสตูม เอ... ก็ดูไม่ใช่นะ
คือความสวยงามแบบญี่ปุ่นมันหายไปน่ะ
คอสตูม + โลเกชั่น มันดูเกาหลี + นิวซีแลนด์
และมันดูเป็นหนังเรื่องฮีโร่ + ลอร์ด ออฟ เดอะ ริง
ไม่เป็นไร พีเรียดประยุกต์ ดูต่อไป...
หลังจากดูไปสักพัก ก็เริ่มจับทางได้
เลยเข้าใจว่าทีมผู้สร้างต้องการที่จะ
“ซื่อตรงต่อตำนาน” พอสมควร
เพราะตรงไหนที่สามารถเชื่อมกับตำนานได้
ก็จะนำเสนอตามที่ตำนานว่าไว้ทั้งหมด
ซึ่งปัญหาก็อยู่ตรงนี้
อยู่ที่การเอาตำนานมาเขียนขึ้นใหม่
รอบๆ สิ่งที่ผู้กำกับอยากเห็น
เช่น
ผู้กำกับอยากเห็นพระเอกคนนี้
อยากเห็นมังกร
อยากเห็นทุ่งหญ้า
อยากเห็นปีศาจ
ซึ่งทั้งหมดนี้ตำนานไม่มี ญี่ปุ่นโบราณไม่มี
ก็เลยเอาตำนานมาสวมใส่ไอ้ทั้งหมดที่ตั้งธงไว้นี้
ออกมาเป็นหนัง 47 โรนิน
การพูดภาษาอังกฤษกระท่อนกระแท่นของตัวละคร
ไม่ได้ขัดกับความรู้สึกหนอมากนัก
ถึงจะทำให้หลายอย่างดูไม่ smooth ก็ตาม
แต่สิ่งที่ขัดกับความรู้สึกจริงๆ กลับเป็นการแสดงออก
ที่ดูเป็น “ฝรั่ง” เกินญี่ปุ่นทั่วไป
ทั้งการแสดงอารมณ์อย่างชัดเจน
โดยเฉพาะการแสดงอารมณ์ของผู้หญิง
ซึ่งในสังคมญี่ปุ่นจะมีบทบาทน้อยมาก
เช่น
การที่แม่วิ่งออกมาจากริมถนน
เพื่อกอดลูกชาย แล้วพอนึกขึ้นได้
ก็กลับไปนั่งที่เดิม
หรืออะไรอื่นๆ อีก
ที่ดูลักลั่นประมาณนั้น
เอ้า ไม่เป็นไร ดูต่อไป...
หนังฮอลลีวู้ด...
ถ้าไม่ตรง ก็ขอให้เนียน
ก็ให้หลอก(กู)คนดูไปได้ ก็พอแล้ว
ปรากฏว่า ในช่วงท้ายๆ
ในฉากลงชื่อก่อนบุกรังโจร(ผู้ร้ายในเรื่อง)
ความไม่เนียนก็บังเกิด
เมื่อพระเอกที่ถนัดซ้าย
กลับประทับนิ้วลงชื่อด้วยมือขวา
อะ... ดูไม่แปลกใช่มั้ยล่ะ
แต่มันแปลกถ้าเป็นหนังซามูไร
ซามูไรถนัดขวาทั่วไปจะเหน็บดาบไว้ด้านซ้าย
ถือดาบด้วยมือซ้าย
และจับด้ามดาบด้วยมือขวา
ในการเอานิ้วหัวแม่โป้งตัวเองกดลงบทคมดาบ
เพื่อใช้เลือดแทนหมึก
ทุกอย่างจะเกิดขึ้นตรงสะโพกด้านซ้าย ถูกมั้ย
อะ แล้วยังไง
คีอานู รีฟ ถนัดซ้ายจ้ะ
ถือดาบด้านขวา
และตอนจับพู่กันลงชื่อ
ก็จับด้วยมือซ้าย
แล้วภาพก็ตัดมาที่จังหวะประทับนิ้ว
ยังไงจ๊ะยังไง
เป็นมือซามูไรคนอื่นสิ
เป็นนิ้วโป้งขวากดลงบนดาบที่วางอยู่ด้านซ้าย
(อะไรของมื้งงงงงงงงงงงงงงง)
เล็กๆ น้อยๆ ยังพลาดนะนายจ๋า
แต่นอกนั้น ก็ต้องชื่นชมว่าผู้สร้างพยายามมาก
พยายามที่สุดแล้ว
แต่ก็นะ... ก็ยังไม่น่าจนจำ
ดูเป็นหนังฝรั่งได้เพลินๆ
แต่ถ้าไม่ดูก็ไม่ได้พลาดอะไรไป
ปล ตามตำนานแล้วโออิชิ ชิกะระ ไม่ตายจริง
ซึ่งก็รู้แล้วว่าต้องจบอย่างนั้น
ปลล ซับไตเติลที่เรียก black lake ว่า “บึงกาฬ” นี่ตลกไปนะ
No comments:
Post a Comment