วันที่ไม่รู้จบ

มันจะมีวันอย่างนั้นอยู่

วันที่เรารีบที่สุด

แล้วหาแท็กซี่ไม่ได้

วันที่เราลืมโทรศัพท์มือถือ

แล้วมีคนโทรหามากมาย

วันที่รองเท้ากัดเดินลำบาก

แล้วฝนยังมาตกให้ถนนเฉอะแฉะ

วันอย่างนั้น... ที่เรื่องร้ายๆ เกิดขึ้นซ้ำๆ

วันที่เราไม่ได้ตั้งรับ

วันที่เราอ่อนแอ

หลายครั้งที่เรารู้สึกว่า

วันที่ไม่มีอะไร

ก็ไม่มีอะไรเสียเลย

และวันที่จะมีอะไรขึ้นมา

ก็จะมีอะไรขึ้นมาไม่หยุดหย่อน

เหมือนมีการยิง “ประตูปลดล็อค”

พอมีหนึ่ง ก็มีสอง สาม สี่

ตามมากระหน่ำซ้ำเติม

เมนส์มา นายด่า ขาแพลง ของหาย

ฝนตก ลืมร่ม โบกรถเมล์ไม่จอด อะไรก็ว่าไป

วันที่รู้สึกโชคร้ายซ้ำๆ

วันที่ไม่รู้จบ

เราทำอะไรได้บ้าง

เราเรียนรู้อะไรจากมันได้บ้าง

คำตอบที่มีคือ

เราทำอะไรไม่ได้

และต้องเรียนรู้ว่ามันจะเกิดขึ้นอีก

เราแค่ต้องซ่อมแซมตัวเอง

ให้กลับมาปกติที่สุด

ให้เร็วที่สุด

แท็กซี่ไม่มาก็หาจนได้

Missed Call ทั้งหลายก็ไล่โทรกลับ

รองเท้ากัดก็ใส่ยา

เดินลุยน้ำมาก็ถึงบ้านล้างเท้า

เมนส์มาก็พยายามทำใจให้เย็นเป็นพิเศษ

นายด่าก็ฟังไว้แล้วก็ไม่เก็บมาเป็นอารมณ์

ขาแพลงก็หาหมอหาอะไรไป รักษาให้ถูก

ของหายถ้าหาไม่เจอก็ปลง บ่นแล้วปลง

ลืมร่มก็ทนเปียก

รถเมล์ไม่จอดก็รอคันใหม่

สุดท้าย...

ไม่ว่าเราจะตั้งรับทันหรือไม่

จะอ่อนแออยู่หรือเปล่า

เราก็ต้องประคองตัวเอง

ออกมาจากสถานการณ์แย่ๆ นั้นให้ได้

ด้วยตัวของเราเอง

ไม่ว่าตอนหมดวัน

เราจะสะบักสะบอมแค่ไหน

แต่อย่างไรเสีย หนึ่งวันก็ต้องหมดลง

และพรุ่งนี้ก็เป็นวันใหม่

วันที่เราคิดว่าไม่รู้จบ

ความจริงก็ “รู้จบ” เหมือนกันนะ

เราแค่ต้องผ่านมันไปให้ได้

และพยายามมีพรุ่งนี้ที่ดีกว่าเดิม