ฆ่าเวลา

 

เราฆ่าเวลาไปกับอะไรบ้าง?
บางคนฆ่าเวลาไปกับการชอปปิ้ง
การคุยโทรศัพท์ การแชต การทวีต
การอัปรูป อัปคลิป อัปสเตตัส

บางคนฆ่าเวลากับอะไรที่นานกว่านั้น
กับงาน กับความสัมพันธ์
ทั้งครอบครัว เพื่อน แฟน
ใช้เวลาไปเป็นปีๆ

หลายครั้งที่การฆ่าเวลาแบบนั้น
ทำให้เรารู้สึกว่าเราเสียเวลา
เปลืองเวลา
และอยากเรียกกลับคืนมาซะให้ได้

ทำไมเราต้องจมอยู่กับบางสิ่ง
ทั้งที่มันไม่เกิดประโยชน์
ทำไมเราเลือกทำ
เลือกอยู่กับสิ่งเหล่านั้นแต่แรก

ทำไมเราเลือกอยู่กับสิ่งที่ไม่ใช่
มาได้ตั้งเนิ่นตั้งนาน
เพียงเพราะตอนนั้นมันดูใช่
หรือแม้แต่ 'ดูหมือนจะใช่'

เป็นเรื่องปกติที่เวลา
จะทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนไป
ซึ่งนั่นก็รวมถึง
ตัวเราทุกคนด้วย

ความจริงแล้ว
มันไม่มีอะไรที่ 'เสียเวลา'
ทั้งนั้นนั่นแหละ
ทุกอย่างอาจจะถูกกำหนดมาแล้ว

บางทีเราอาจจะถูกกำหนดมา
ให้เรียนรู้ที่จะอยู่กับ 'ความไม่ใช่'
ให้เรียนรู้ที่จะผิดพลาด
และให้กล้าเคารพตัวเองเมื่อผิดพลาดไปแล้ว

บางทีมันก็ไม่ใช่การ 'ฆ่าเวลา'
ซะทีเดียวหรอก
มันเป็นการ 'ใช้เวลา'
อย่างหนึ่งนั่นแหละ

ไม่มีใครทำถูกอยู่ตลอดหรอก
แล้วก็ไม่มีใครมีสาระตลอดด้วย
บางทีเราแค่ต้องนั่งจิบกาแฟ
แล้วปล่อยให้โลกมันหมุนไป

... จริงๆ นะ

รอให้เมฆก้อนนี้ผ่านไปก่อน

'รอให้เมฆก้อนนี้ผ่านไปก่อน'

คือสิ่งที่ช่างภาพพูดกับหนอ

เมื่อตอนพวกเราพยายามจะถ่ายสกู๊ป

ที่โฮสเทลชื่อดังแห่งหนึ่ง

วันนั้นแดดค่อนข้างแรง

แต่มีเมฆมาก

ทำให้แสงที่ส่องลงมาไม่ค่อยสวย

ขาดๆ เกินๆ

นั่งรออยู่สักพัก

ไม่กี่อึดใจ

เมฆก้อนที่ว่าก็ค่อยๆ พัดเลยไป

ทำให้ทำงานกันต่อได้ราบรื่นอีกครั้ง

หลายครั้งที่การทำงานเต็มที่

ไม่ส่งผลให้เกิดผลงานชิ้นโบว์แดง

หลายครั้งที่ความทุ่มเทกับความสัมพันธ์

ไม่ส่งผลให้คนสองคนไปด้วยกันได้

หลายครั้งที่บทสนทนา

ไม่ได้ช่วยให้เราเข้าใจกันมากขึ้น

หลายครั้งที่คนแปลกหน้า

กลายเป็นคนที่เราพร้อมจะเจอหน้ามากที่สุด

หลายปีมานี้

หนอเคยมีช่วงที่สับสน

หลายปีก่อนหน้านั้น

หนอเคยมีช่วงที่คาดหวัง

หลายปีที่เราได้เติบโตขึ้น

และลองมองย้อนกลับไป

เราจะพบสิ่งที่อยากแก้ไข

หรืออย่างน้อยก็หวังว่าจะไม่พลาดซ้ำสอง

ในชีวิตของคนเรา

มีก้อนเมฆผ่านเข้ามากี่ก้อนกันนะ

ทำไมชีวิตของบางคน

ถึงได้ตกอยู่ในความมืดครึ้มแทบจะตลอดเวลา

ทำไมแสงสว่างถึงไม่อยู่กับใครนาน

ทำไมฟ้าถึงไม่ปลอดโปร่ง

ทำไมงานถึงไม่ราบรื่น

ทำไมเราถึงไปด้วยกันไม่ได้

คำถามในชีวิตคนเราคงวนเวียนอยู่เท่านี้

คำถามที่ไม่มีคำตอบ

คำถามที่ไม่มีใครตอบ

คำถามที่รู้คำตอบไปก็ไม่มีประโยชน์

ชีวิตมันคงเป็นแบบนี้เสมอสินะ

ทำอะไรมาดีแค่ไหน

ถ้าองค์ประกอบแวดล้อมไม่ลงตัว

มันก็ออกมาไม่ดี ไม่ได้อย่างที่หวังไว้

และการเติบโตขึ้นของคนคนหนึ่ง

ก็คงไม่ได้ต่างกับการถ่ายสกู๊ปครั้งนั้น

ที่ต้องมีเมฆบ้าง แดดบ้าง ลมบ้าง

แต่ทุกอย่างก็ต้องดำเนินไป

และการถ่ายภาพต่างๆ ในชีวิต

ก็คงไม่ได้ขึ้นอยู่กับว่าจะใช้กล้องยังไง

ถ่ายภาพมุมไหน

หรือวางจุดสนใจไว้ที่อะไรเพียงอย่างเดียว

แต่ยังขึ้นอยู่กับว่า

จะอดทนกับการนั่งรอ

ให้เมฆก้อนนั้นผ่านไปได้

มากน้อยเท่าไรต่างหาก